Dat moment.
Dat ik mijn ingepakte billen mag laten zakken in het gras, dat overeind staat als stekeltjes. Als alle bovenbeenspieren volschieten van ont- lading. De koude waarin ik weet dat warme chocolademelk wacht. En de vriend, die al op gympen staat. Dat is het moment waarop ik het meest van je houd. Dan hebben we het weer volbracht samen. Ons glijden, lijden en bevrijden. De winter op haar best.
Bedankt voor het woord, Frits van Trigt.
Reactie plaatsen
Reacties