Je naam doet je tekort.
Want ‘afstand’ klinkt oppervlakkig. Maar wie jou oppakt, schakelt zijn dag uit. Tot dat moment zijn angst, verdriet en woede ongrijpbaar als muggen. Met jou gaat dat naar de knoppen. Beelden vliegen voorbij van wat we vrezen, missen en niet uit kunnen staan. Ineens praten we erover of laten we een traan. Dus afstand, nee. Wat je bedient is ons hart.
Bedankt voor het woord, Carolien Lagers-Dresselhuys.
Reactie plaatsen
Reacties