Tussen de buik en de handen van de muzikant lig jij.
Vanachter twee lagen hout durft hij wel. Hij laat de eerlijkste liedjes horen, maar zonder jou was die man verlegen gebleven. In het publiek gebeurt iets vergelijkbaars. Niemand zou in zijn eentje ‘ik wil meer!’ schreeuwen. Vanuit een massa is ‘we want more’ ineens gewoon. Eenmaal beschermd komt dus het lef. Dan wordt concertzaal markthal. Trilt de klankkast het aanbod en dreunt de borstkas de vraag. Uitkramen. Joelen. Handjeklap.
Met dank aan Arjan Visscher voor het woord.
Reactie plaatsen
Reacties